Δευτέρα 18 Μαρτίου 2019

Όσιος Αλέξιος – Ο Άγιος της Ελληνικής Επανάστασης του 1821

osios-aleksios
O όσιος Αλέξιος γεννήθηκε στη Ρώμη κατά τους χρόνους των αυτοκρατόρων Αρκαδίου (395 – 408 μ.Χ.) και Ονωρίου (395 – 423 μ.Χ.) από εύπορους γονείς. Ο πατέρας του Ευφημιανός ( συγκλητικός ) και η μητέρα του Αγλαϊς ήταν φιλόπτωχοι . Ο Αλέξιος παρότι παντρεύτηκε, αμέσως εγκατέλειψε την σύζυγό του και ταξίδεψε για πνευματικές εμπειρίες. Πήγε στην Λαοδικεία της Συρίας και από εκεί στην Έδεσσα της Μεσοποταμίας, όπου μοίρασε τα χρήματά του στους πτωχούς, και άρχισε βίο μεγάλης νηστείας και προσευχής ως πάμπτωχος. Στη συνέχεια γύρισε στο πατρικό του αγνώριστος και εντάχθηκε στο υπηρετικό προσωπικό για 17 χρόνια !! Όταν «κοιμήθηκε», το λείψανό του παρουσίασε θεραπευτικές ιδιότητες προς άλαλους, κωφούς, τυφλούς, λεπρούς και άλλους βαριά ασθενείς, ενώ ευωδίαζε και ανέβλυζε μύρο, το οποίο έγινε ίαμα και θεραπεία για τον κόσμο. Η Κάρα του Οσίου Αλεξίου παραδόθηκε στη Μονή Αγίας Λαύρας Καλαβρύτων το 1398 μ.Χ. από τον Αυτοκράτορα Μανουήλ Παλαιολόγο, ενώ κατά την πυρπόληση τους Μονής από τους Οθωμανούς το 1585 μ.Χ. διασώθηκε από δύο μοναχούς. Η μονή πανηγυρίζει στην μνήμη του στις 17 Μαρτίου.
   Πως συνδέεται ο άγιος Αλέξιος με την Ελληνική Επανάσταση του 1821 ;
   Είναι γνωστό πλέον σε όλους, ότι η Ελληνική επανάσταση του 1821, στηρίχθηκε σε πάμπολλα, επί αιώνες προεπαναστατικά κινήματα – έστω και αποτυχημένα -, στο διαφωτισμό των πατέρων του γένους, στις ρήσεις του Ρήγα, του Κοραή, στις άοκνες προσπάθειες του Καποδίστρια, του Υψηλάντη, της Φιλικής Εταιρείας, στους αγωνιστές των ορέων και της θάλασσας, στους εμπόρους και φυσικά στον απλό λαό, χωρίς να παραβλέπουμε τις ευρύτερες ευρωπαϊκές και οθωμανικές συγκυρίες και συμπτώσεις ή το κίνημα του Αλή Πασά κατά της Πύλης.
     Παρότι η 25η Μαρτίου 1821 ήταν η ισχυρότερη ημερομηνία υλοποίησης της πανελλήνιας επανάστασης , εν τούτοις τα γεγονότα πρόλαβαν τους επαναστάτες και έτσι μιλάμε για επαναστατικά γεγονότα ήδη από τον Φεβρουάριο 1821 στην Μολδοβλαχία, όλο τον Μάρτιο σε Μοριά και Ρούμελη, όπως και τον Απρίλιο μέχρι να λάβει πανεθνική διάσταση η εξέγερση, η οποία αργότερα με διάταγμα του Οθωνα ( 1838 ) προσδιορίστηκε συγκεντρωτικά στην 25η Μαρτίου. Με την ημερομηνία αυτή, – σε κάθε περίπτωση – , συμφωνούσαν, η φιλική εταιρεία και οι αγωνιστές, ήδη από την προεπαναστατική περίοδο ( σύναξη Βοστίτσας/ Αιγίου, Ιανουάριος 1821 ), αλλά και οι ιερείς, μιάς και την ημέρα αυτή εορτάζεται ο Ευαγγελισμός της Θεοτόκου και επομένως: «θέλημα θεού να τουρκέψουμε, θέλημα Θεού να ελευθερωθούμε» .
Άρα , το 1838, Κράτος, Εκκλησία , ζώντες καπεταναίοι, αγωνιστές «κατά ξηράν και θάλασσαν» και λαός, συμφώνησαν άτυπα και τυπικά, όπως όλα τα επιμέρους τοπικά γεγονότα τα συγκεντρώσουν και εντάξουν σε μία (1) ημερομηνία, αυτή της 25ηςΜαρτίου ως εθνική εορτή !!
othon-othwn-epanastash-1821-25-martiou
Το διάταγμα του Οθωνα για την 25η Μαρτίου ως Εθνική εορτή
   Εν τούτοις, το στρατιωτικό, μάχιμο σκέλος της επανάστασης του 1821 έχει τρείς στιγμές που σχετίζονται με την 17η Μαρτίου 1821 ( εορτή του αγ.Αλεξίου ), άξιες λόγου.
Συγκεκριμένα:
Ο Υψηλάντης πέρασε τον Προύθο ποταμό στις 22 Φεβρουαρίου 1821. Στις 17 Μαρτίου1821, εορτή του αγίου Αλεξίου, ο Υψηλάντης κάνει δοξολογία και υψώνει τη σημαία του στο Βουκουρέστι, αντιμετωπίζοντας αργότερα το στρατό τριών πασάδων στο Γαλάτσι, το Δραγατσάνι, τη Σλατίνα, το Σκουλένι και το Σέκο .
Την ίδια ημέρα,, 17 Μαρτίου 1821του αγ.Αλεξίου, στο Μοριά, στα Καλάβρυτα,πανηγύριζε η ιερά μονή αγ. Λαύρας , όπου και η κάρα του αγίου. Εκεί βρισκόταν πλήθος κόσμου ως προσκυνητές, μετά από ολονυχτία και δοξολογία. Στην μονή ήταν σχεδόν όλες οι σημαντικές προσωπικότητες της βόρειας Πελοποννήσου και ο Π.Π. Γερμανός. Μετά την δοξολογία τελέσθηκε αυτό που αναφέρεται ως ορκωμοσία στην αγ.Λαύρα.
Και τρίτη συγκυρία στις 17 Μαρτίου 1821, στην Αρεόπολη της Μάνης: Μετά την λειτουργία για την εορτή του αγ. Αλεξίου οι Μανιάτες υψώνουν επαναστατική σημαία και ξεκινούν για συνάντηση με τον Κολοκοτρώνη και κατάληψη της Καλαμάτας.
Βλέπουμε λοιπόν ότι η εορτή του αγ.Αλεξίου στις 17 Μαρτίου ήταν η αφορμή για να γίνουν συμπτωματικά (;) τρείς ταυτόχρονες ορκωμοσίες σε τρία διαφορετικά σημεία του ελληνισμού, που σχετίζονται άμεσα με το στρατιωτικό σκέλος της επανάστασης.
Έγινε όμως κάτι στις 25-26 Μαρτίου 1821 ;
Στις 25 Μαρτίου 1821 και μετά τη δοξολογία του Ευαγγελισμού, υλοποιήθηκε το διπλωματικό/πολιτικό σκέλος της επανάστασης του 1821, έγινε δηλαδή η Πολιτική εκδήλωση της επανάστασης , δηλ. η self determination /αυτοδιάθεση :
Πλέον συγκεκριμένα, στις 25 Μαρτίου του 1821 συγκροτήθηκε στην Καλαμάτα η Μεσσηνιακή Γερουσία από τοπικούς προκρίτους και υπό τον Πέτρο Μαυρομιχάλη, η ονομαζόμενη αργότερα ως «Γερουσία των Καλτετζών», ή «Πελοποννησιακή Γερουσία» η οποία άσκησε τα καθήκοντά της μέχρι την πτώση της Τριπολιτσάς                 ( Σεπτέμβριο 1821). Απετέλεσε και την πρώτη Πολιτειακή διοίκηση των Ελλήνων.
   Παράλληλα, στις 25 και 26 Μαρτίου 1821, στην Πάτρα, ιδρύθηκε το Αχαϊκόν Διευθυντήριον από πρόκριτους και ιερωμένους της βορειοδυτικής Πελοποννήσου, το οποίο επέδωσε στους προξένους των ξένων δυνάμεων δήλωση / declaration των επαναστατημένων ελλήνων με τα αιτήματά τους και την αποσαφήνιση πως βρίσκονται σε επανάσταση αυτοδιάθεσης ως λαός και όχι ως ληστές σε ληστρικές λεηλασίες και δολοφονίες, όπως δηλ. παρουσίαζαν την επανάσταση οι Οθωμανοί..
Επομένως ο άγιος Αλέξιος, που εορτάζεται στις 17 Μαρτίου, θα μπορούσε να θεωρηθεί ως ο άγιος των ορκωμοσιών της Ελληνικής επανάστασης του 1821, ενώ η ημέρα του Ευαγγελισμού25 Μαρτίου, ως η ημέρα των πολιτικών πράξεων της επανάστασης .
Όπως προαναφέρθηκε, όλα τα παραπάνω στρατιωτικά και πολιτικά γεγονότα, σπαρμένα από το Φεβρουάριο μέχρι τον Μάϊο του 1821 , συγκεντρώθηκαν το 1838 με διάταγμα του Οθωνα σε μία ημέρα, αυτή της 25ης Μαρτίου, προκειμένου να εορτάζονται από κοινού πανελλήνια, χωρίς φυσικά να απαγορεύεται και ο τυχόν τοπικός εορτασμός σε πόλεις και χωριά. Καταφανώς το διάταγμα του Οθωνα για τον ορισμό της 25ης Μαρτίου ως εθνικής εορτής δεν ήταν αυθαίρετο, αλλά στηριζόταν και στην προεπαναστατική βούληση των αγωνιστών, αλλά και στη σύγχρονη του 1838 επαλήθευση της βουλήσεως Κράτους, εκκλησίας, καπεταναίων που ζούσαν ακόμα τότε, αλλά και του λαού.

Ο ΑΓΩΝΑΣ ΓΙΑ ΤΗ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ ΜΑΣ ΤΩΡΑ ΑΡΧΙΖΕΙ!

















   Tό Ἔθνος τῶν Ἑλλήνων ἔρχεται ἀπό πολύ μακρυά καί εἶναι προορισμένο νά πάει ἀκόμη μακρύτερα. Τίς σημαῖες στούς ἀγῶνες του κρατοῦν οἱ ἀγέννητοι καί οἱ νεκροί ὁλοζώντανοι ἥρωες ἀπό τόν Λεωνίδα τοῦ «Μολών λαβέ» μέχρι τόν Γρηγόρη Αὐξεντίου καί τόν Κατσίφα τοῦ χρέους καί τῆς τιμῆς. Οἱ ἀξιοθρήνητοι Ἐφιάλτες, Νενέκοι, Πηλιογούσηδες καί οἱ νεώτεροι Πηλιογούσηδες παραδίδονται ἀπό τή συνείδηση τοῦ Γένους τῶν Ἑλλήνων στήν ἀπαξίωση, στή χλεύη καί τελικῶς στή λήθη. Ἐκεῖ πού τούς ἀξίζει. Πενθικοί σταθμοί σάν τήν προδοσία τῆς Μακεδονίας μας ἀπό τούς Ἑλληνόφωνους βουλευτές, πού ἔδωσαν ὅρκο νά προασπίζονται τά ἐθνικά συμφέροντακαί δέν τόν τήρησαν, εἶναι προκλήσεις γιά νά ἀναμετριέται κάθε φορά τό Γένος μέ τήν Ἱστορία του. Νά βλέπει τί ἔχασε καί τί τοῦ πρέπει. Ἔτσι θά κάνει καί τώρα.
        Ἀγαπητοί Συνέλληνες, ἡ προδοσία τῆς 25ης Ἰανουαρίου 2019 μᾶς πλήγωσε βαριά. Κλάψαμε πολύ. Ἀλλά ἡ θέλησή μας ἀτσαλώθηκε. Βάζουμε τήν πίκρα, τήν ὀργή καί τόν θυμό στήν ἄκρη. Ἡ Ἑλλάδα κοιτάζει μπροστά. Συνεχίζουμε. Τίποτε δέν χάθηκε.  Ὅλα θά ἀνακτηθοῦν. Χαμένοι εἶναι μόνον οἱ ἀγῶνες πού δέν δίνονται.Ἐμπρός νά ἀγωνισθοῦμε γιά τή Μακεδονία μας. Γιά τήν ἱστορική ἀλήθεια. Νά μή ντροπιάσουμε τά αἵματα καί τούς ἱδρῶτες τοῦ Παύλου Μελᾶ καί τῆς στρατιᾶς τῶν ἡρώων καί μαρτύρων τῆς Μακεδονίας μας.
 Ὅπως λέγει καί τό ἐμπνευσμένο σύνθημα-τραγούδι τῶν ἀνεπανάληπτων συλλαλητηρίων: «Ἑλλάς γερά. Ν᾽ ἀνάψουμε φωτιά, νά κάψουμε μαζί τή Συμφωνία αὐτή τήν προδοτική». 
Καί σίγουρα θά τήν κάψουμε. Ὁ ἀγώνας τώρα ξεκινᾶ. 
Ὅσοι ζωντανοί... 
                                                                                   Η ΣΥΝΤΑΚΤΙΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ

(Περιοδικό  ΠΑΡΑΚΑΤΑΘΗΚΗ ΔΙΜΗΝΙΑΙΑ ΕΚΔΟΣΗ ΤΟΥ ΟΜΩΝΥΜΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ • ΝΟΕΜΒΡΙΟΣ - ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΣ 2018 • ΤΕΥΧΟΣ 123)

Γενιές δειλών.......






Παιδιά της Ελλάδος παιδιά!!! Παιδιά του αύριο, λυπάμαι για την Ελλάδα που χάσατε!!!

           Οι άνθρωποι της γενιάς μου και οι μεγαλύτεροι, θα σας πουν ότι τα πούλησαν όλα για το καλό σας, σιώπησαν για το καλό σας, πουλήθηκαν για το καλό σας. Αλλά μην τους πιστέψετε.
         Τα έκαναν όλα αυτά γιατί αδιαφόρησαν. Γιατί δεν τους ένοιαζε να μειοδοτήσουν αν μπορούσαν να ζήσουν ακόμα μια μέρα χαύνοι και μακάρια αδιάφοροι. Θα σας πουν ότι όλα ήταν δίκαια και μελετημένα σωστά. Ό,τι πήγαν με την φυσική ροή των πραγμάτων και ήταν θέμα εξέλιξης.
Ψέματα βέβαια... Απλά δεν υπερασπίστηκαν τίποτα.                                            Θα σας πουν ότι οι έννοιες είχαν ξεφτίσει και οι αξίες έχασαν το νόημα τους. Αν σας έλεγαν ότι ήταν απελπιστικά κουρασμένοι, μόνοι, αδύναμοι να αντιδράσουν θα ήταν δικαιολογημένοι. Θα ντρέπονται όμως και θα σας πουν πως ότι έγινε ήταν αναπόφευκτο. Θα υπερασπιστούν τους άδικους επειδή δεν είχαν καμία διάθεση για το δίκαιο.
         Ακυρώστε τους όλους. Αποτύχαμε γιατί είμαστε άψυχοι και δουλοπρεπείς και υποτακτικοί στους άθλιους. Αυτή είναι η μαύρη αλήθεια. Όλα τα άλλα είναι προκατασκευασμένες θεωρίες για να χρησιμοποιηθούν σαν άλλοθι αργότερα. Οι γενιές μας ήταν γενιές δειλών. Το τι θα κάνετε εσείς αύριο είναι δικό σας θέμα. Αλίμονο αν σας δίναμε εμείς συμβουλές και κατευθύνσεις. Θα ήταν ντροπή...!!!
                                                                                                                





ΚΑΠΕΤΑΝ ΚΩΤΤΑΣ

Τον αποκαλούσαν «Αετό των Κορεστίων» και προς τιμήν του η γενέτειρά του Ρούλια πήρε το όνομά του. Ο Κώττας Χρήστου γεννήθηκε το 1860 και μεγάλωσε στον νέο οικισμό του χωριού ο οποίος βρισκόταν κοντά στη Φλώρινα.

Από μικρός είχε επαναστατικό χαρακτήρα και έμαθε να διαβάζει και να γράφει. Τα πρώτα χρόνια της ζωής του εργάστηκε ως παντοπώλης, υποδηματοποιός, κηροπλάστης και ξενοδόχος. Ήταν γενναιόδωρος και βοηθούσε τους άπορους του χωριού του. Σε ηλικία 20 ετών κατατάχθηκε σε ένα σώμα της πολιτοφυλακής το οποίο είχε σκοπό την πάταξη της ληστείας. Στα 33 του χρόνια έγινε πρόεδρος του χωριού και ήρθε σε κόντρα με τον μπέη της Καπεστίτσας, τον Τουρκαλβανό Κασήμ Αγά, ο οποίος αποπειράθηκε να τον σκοτώσει.

Ο ένοπλος αγώνας

Ο Κώττας κρύφτηκε στα σπίτια των συγχωριανών του και το 1897 βγήκε στα βουνά ως αντάρτης. Έναν χρόνο πριν είχε ξεσπάσει η μακεδονική επανάσταση. Ο Κώττας καταδίωκε τους Οθωμανούς και τους Τουρκαλβανούς και η δράση του ενέπνευσε τους νέους της περιοχής, οι οποίοι ήθελαν να τον ακολουθήσουν. Το πρώτο σώμα ήταν ανεξάρτητο και αποτελείτο από επτά άτομα. Δρούσε κυρίως στις περιοχές Πρεσπών και Φλώρινας και προσέφερε βοήθεια στους χριστιανούς.
Αρχικά, ο Κώττας εντάχθηκε στη βουλγαρική ΕΜΕΟ, την Εσωτερική Μακεδονική Επαναστατική Οργάνωση και συνεργάστηκε με τους Βούλγαρους προκειμένου να αντιμετωπίσει τους Τούρκους. Βοήθησε στη συσπείρωση των Χριστιανών και σκότωσε τον Τούρκο Νουρή μπέη και τον εισπράκτορα Ταχήρ, ο οποίος καταδυνάστευε τα χωριά της Φλώρινας.
Λίγο αργότερα ήρθε σε ρήξη με τα μέλη της ΕΜΕΟ, Τσακαλάρωφ και Κλιάσεφ, οι οποίοι προσπάθησαν να τον δολοφονήσουν.
Απαρνήθηκε την οργάνωση και το 1902 με τη συνδρομή του Μητροπολίτη Καστοριάς, Γερμανού Καραβαγγέλη, συγκρότησε ένοπλα σώματα και τάχθηκε κατά των Βούλγαρων και των Οθωμανών. Το σώμα του αριθμούσε 600 άνδρες και είχε ως κύριο σκοπό την προστασία των χριστιανικών πληθυσμών. Στην εξέγερση του Ίλιντεν, που ξέσπασε τον Αύγουστο του 1903 ενάντια στην Οθωμανική Αυτοκρατορία, ανέλαβε την επίβλεψη των οδικών δικτύων και κρατούσε ανοιχτές προς Κορέστια. Επίσης, αναχαίτισε μια οθωμανική επίθεση. Τότε πληροφορήθηκε ότι Βούλγαροι του έστησαν ενέδρα. Μετά την καταστολή της εξέγερσης, οι Βούλγαροι σκότωσαν τον στενό του φίλο και έκαψαν το σπίτι του στο χωριό Πισοδέρι.

Η προδοσία

Το 1904 ο Κώττας μαζί με τους καλύτερους οπλαρχηγούς του συναντήθηκε στην Αθήνα με τον διάδοχο Κωνσταντίνο και τον Παύλο Μελά προκειμένου να οργανώσουν τον Μακεδονικό Αγώνα. Ο Κώττας συνόδευσε τον Μελά στην περιοδεία του στη Μακεδονία και ήρθε σε συνεννόηση με μέλος της ΕΜΕΟ, τον Μήτρο Βλάχο, από τον οποίο ζήτησε να ταχθεί με την ελληνική πλευρά. Τότε ήρθε σε διαμάχη με μερικούς συντρόφους του, οι οποίοι τον κατηγόρησαν για την επαφή του με τον Βλάχο επειδή ήταν Βούλγαρος κομιτατζής. Οι ίδιοι λίγο αργότερα τον πρόδωσαν στους τούρκους.
Όταν ο Κώττας στρατοπέδευσε στη Ρούλια μαζί με άλλους τρεις συντρόφους του, τον συνέλαβε οθωμανικό απόσπασμα και τον μετέφερε στις φυλακές της Καστοριάς. Στο μεταξύ ο Μήτρος Βλάχος εισέβαλε στο χωριό του Κώττα και έβαλε φωτιά στο σπίτι όπου έμεναν η γυναίκα με τα παιδιά του, οι οποίοι σώθηκαν τελευταία στιγμή από τους συγχωριανούς.
Ο Κώττας μεταφέρθηκε στις φυλακές Μοναστηρίου, όπου οι ελληνικές αρχές προσπάθησαν να τον ελευθερώσουν. Ο μητροπολίτης Γερμανός Καραβαγγέλης συμφώνησε την απελευθέρωση του από τους Οθωμανούς υπό την προυπόθεση να υπηρετήσει στον οθωμανικό στρατό. Ο Κώττας αρνήθηκε την πρόταση και οδηγήθηκε στην πλατεία Ατ Παζάρ του Μοναστηρίου. Κατά τη διαδρομή προσπάθησε να το σκάσει και έγινε καταδίωξη που κατέληξε στην σύλληψή του. Ο Κώττας ανέβηκε στο ικρίωμα. Ζήτησε να του λύσουν τα χέρια και κλώτσησε μόνος του το υποπόδιο. Τα τελευταία του λόγια ήταν: «Ντα ζίβι Γκ(ά)ρτσια! που σημαίνει «Να ζήσει η Ελλάς».