Γίνε μια μικρή βαρκούλα

ΓΙΑ ΤΗΝ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ ΜΑΣ

   

 

  Γιὰ τήν Μακεδονία μας

Γενναῖοι στρατιῶτες ἀποφασίσανε γιὰ σένα Ξακουστή Μακεδονία νὰ πολεμήσουνε.

Γιὰ νὰ σὲ λευτερώσουν ἀπ’ τ’  ἄγρια  θεριά, νὰ σὲ λυτρώσουν ἀπὸ τοῦ Βουλγάρου, τὴν πιὸ σκληρὴ σκλαβιά.

Ψηλά στὰ χιονισμένα καὶ δύσβατα βουνά, χάθηκαν παλληκάρια σφαγιασμένα γιὰ τὴν ἐλευθεριά.

Δὲν κλαίμε Παναγιά μου, ἐκείνα τὰ δεινά, μόν’ κλαίμε τὴ γλυκειὰ Μακεδονία ποὺ χάνεται ξανά.

Βοήθα  ἅγιε Γιώργη καὶ σὺ Πατροκοσμά, νὰ μείνουνε τὰ ἅγια χώματά μας, πάντα ἑλληνικά.

Ποτίστηκες μὲ αἷμα γῆ Μακεδονική,   θὰ ἀγωνιστοῦμε  ἑλληνικὴ νὰ μείνεις  καὶ ὄχι σκοπιανή.

(Χορωδία ἐνορίας Ἁγίου Γεωργίου Φλώρινας)

Μανώλης Μπούχλης Πτυχιούχος Αλεξιπτωτιστής Σφακιά Κρήτης

         Με   συγκίνηση βαθιά και έντονα συναισθήματα, θέλω να πω σε όλους εσάς που στέλνετε τα μηνύματα σας προς το πρόσωπο μου, ένα μεγάλο ευχαριστώ. Ένα ευχαριστώ που μπορεί και κλείνει μέσα του όλα όσα νιώθω για τον τόπο μου την Κρήτη, για την Πατρίδα μου την Ελλάδα, για τους συνανθρώπους μου και για τους συντρόφους μου στις Ειδικές Δυνάμεις και τους τιμημένους Αλεξιπτωτιστές.

        Θέλω να σας ενημερώσω, ότι η εκπαίδευση μου έχει ολοκληρωθεί και μου έχει απονεμηθεί τόσο το πτυχίο όσο και η ακριβή μας Πουλάδα, το σήμα των Αλεξιπτωτιστών. Σέβομαι και τιμώ τις ένοπλες Δυνάμεις, σέβομαι και τιμώ τους αξιωματικούς και εκπαιδευτές μου, σέβομαι και τιμώ όλα όσα προσφέρουν στην πατρίδα την κοινωνία και την κάθε οικογένεια ξεχωριστά, η ύπαρξη και το έργο των Ενόπλων Δυνάμεων σε όλα τα σώματα και τα όπλα. Ο σεβασμός αυτός όμως, είναι αποτέλεσμα των αρχών και των αξιών της οικογένειας μου, όλων όσων διδάχτηκα από τους παππούδες μου και τους δασκάλους μου στη γη μου τα  Σφακιά.

           Ποτέ δε σκέφτηκα τίποτε άλλο πέρα από το όμορφο, το δίκαιο και το συνετό. Διότι είναι όμορφο να βρίσκεσαι στο αέρα, στον ουρανό της χώρας μας, είναι δίκαιο να αναγνωρίζονται οι προσπάθειες σου και η περπατησιά σου όπως πρεπιά είναι, να βρίσκεσαι με σύνεση στην πρώτη γραμμή, να ανήκεις στους επίλεκτους και να υπακούς στους ανωτέρους σου για όλα όσα μπορούν να σε μάθουν να σε εκπαιδεύσουν, να σου εμφυσήσουν ώστε να πράξεις όλα εκείνα που κάνουν αυτή τη χώρα περήφανη και ασφαλή. Αισθάνομαι βαθιά μέσα στο μυαλό και την καρδιά μου, ότι δεν ατίμωσα τίποτε, δεν ντρόπιασα κανέναν, δεν απειλήθηκε ουδείς, δεν στεναχώρεσα έστω και έναν Έλληνα ένστολο ή μη. Η πράξη μου που τόσο έχει συζητηθεί, αφορούσε όλα όσα το ηθικό μου, η περηφάνια μου, η αφοσίωση μου και το σθένος, το ηθικό μου ανάστημα μου υπαγόρευσαν. Στις Καταδρομές υπάρχει μία φράση που λέει: Όσο ζεις ανακατέψου με τους καλύτερους και όταν πεθάνεις, πέθανε όπως οι υπόλοιποι. Και οι καλύτεροι για μένα, είναι όλοι όσοι αναγνωρίζουν αυτή τη χώρα, ποτίζουν αυτή τη γη, δακρύζουν σε κάθε γέννα, αγκαλιάζουν κάθε άνθρωπο, προστατεύουν κάθε παιδί, σκεπάζουν κάθε γέροντα, ανάβουν ταπεινά ένα κερί, σκάβουν αγόγγυστα και χώνουν βαθιά το σπόρο της ελπίδας και της ζωής, κοιτάζουν στα μάτια τους συνανθρώπους τους, υποκλίνονται στο θρήνο και τον πόνο, αποδέχονται και πιστεύουν μέσα στο είναι τους πως όλοι οι άνθρωποι είμαστε το ίδιο. Κυρίως όμως οι καλύτεροι είναι, όλοι όσοι γνωρίζουν πως το πιο ανθρώπινο που υπάρχει είναι ο σεβασμός, η κατανόηση και η υπεράσπιση των δικαιωμάτων και των αξιών του ανθρώπου. Αποδέχομαι την όποια τιμωρία από τους ανωτέρους μου, την όποια απόφαση τους και είμαι στη διάθεση της πατρίδας μου για ότι μου αιτηθεί.

        Ένα μεγάλο ευχαριστώ και σε όσους αντιλαμβάνονται και επισημαίνουν πως η αγάπη για την πατρίδα την ιστορία και τις θυσίες των προγόνων μας, δεν έχει καμία σχέση ούτε με φασισμό ούτε με ακραίες ιδεολογικές κατευθύνσεις. Η μόνη μου κατεύθυνση ήταν και είναι από τον ουρανό στη γη, σε μία γραμμή που μου επιτρέπει να ατενίζω την Κρήτη, την Ελλάδα, τον ορίζοντα του κόσμου με αξιοπρέπεια, σεβασμό και ευγένεια.

Μανώλης Μπούχλης

Πτυχιούχος Αλεξιπτωτιστής

Σφακιά Κρήτης

Ντροπή Έλληνες! Επιστολή Στρατηγού Μακρυγιάννη

Και βγήκαν τώρα κάτι δικοί μας κυβερνήτες, Έλληνες, σπορά της εβραιουργιάς, που είπαν να μας σβήσουν την Αγία Πίστη, την Ορθοδοξία, διότι η Φραγκιά δεν μας θέλει με τέτοιο ντύμα Ορθόδοξον. Και εκάθησα και έκλαιγα δια τα νέα παθήματα. Και επήγα πάλιν εις τους φίλους μου τους Αγίους. Άναψα τα καντήλια και ελιβάνισα λιβάνιν καλόν αγιορείτικον

Και σκουπίζοντας τα δάκρυά μου τους είπα: «Δεν βλέπετε που θέλουν να κάμουν την Ελλάδα παλιόψαθα; Βοηθείστε, διότι μας παίρνουν, αυτοί οι μισοέλληνες και άθρησκοι, ό,τι πολυτίμητον τζιβαϊρικόν έχομεν. Φραγκεμένους μας θέλουν τα τσογλάνια του τρισκατάρατου του Πάπα. Μην αφήσετε, Άγιοί μου αυτά τα γκιντί πουλημένα κριγιάτα της τυραγνίας να μασκαρέψουν και να αφανίσουν τους Έλληνες, κάνοντας περισσότερα κακά από αυτά που καταδέχθηκεν ο Τούρκος ως τίμιος εχθρός μας».

Ένας δικός μου αγωνιστής μου έφερε και μου διάβασεν ένα παλαιόν χαρτί, που έγραψεν ο κοντομερίτης μου Άγιος παπάς, ο Κοσμάς ο Αιτωλός. Τον εκρέμασαν εις ένα δέντρον Τούρκοι και Εβραίοι, διότι έτρεχεν ο ευλογημένος παντού και εδίδασκεν Ελλάδα, Ορθοδοξία και Γράμματα.

Έγραφεν ο μακάριος εκείνος ότι: «Ένας άνθρωπος να με υβρίσει, να φονεύσει τον πατέρα μου, την μητέρα μου, τον αδελφόν μου και ύστερα το μάτι να μου βγάλει, έχω χρέος σαν χριστιανός να τον συγχωρήσω. Το να υβρίσει τον Χριστόν μου και την Παναγία μου, δεν θέλω να τον βλέπω».

Το χαρτί του πατέρα Κοσμά έβαλα και μου το εκαθαρόγραψαν. Και το εκράτησα ως Άγιον Φυλαχτόν, που λέγει μεγάλην αλήθειαν. Θα πω να μου γράψουν καλλιγραφικά και τον άλλον αθάνατον λόγον του, «τον Πάπαν να καταράσθε ως αίτιον». Θέλω να το βλέπω κοντά στα’ κονίσματά μου, διότι τελευταίως κάποιοι δικοί μας ανάξιοι λέγουν ότι αν τα φτιάξουμε με τον δικέρατον Πάπαν, θα ολιγοστέψουν οι κίντυνοι, τα βάσανα και η φτώχεια μας, τρομάρα τους.

Και είπαν οι άθρησκοι που εβάλαμεν εις τον σβέρκο μας να μη μανθάνουν τα παιδιά μας Χριστόν και Παναγίαν, διότι θα μας παρεξηγήσουν οι ισχυροί. Και βγήκαν ακόμη να’ ποτάξουν την Εκκλησίαν, διότι έχει πολλήν δύναμη και την φοβούνται. Και είπαν λόγια άπρεπα δια τους παπάδες.

Εμείς, με σκιάν μας τον Τίμιον Σταυρόν, επολεμήσαμεν ολούθε, σε κάστρα, σε ντερβένια, σε μπογάζια και σε ταμπούργια. Και αυτός ο Σταυρός μας έσωσε. Μας έδωσε την νίκη και έχασε (οδήγησε σε ήττα) τον άπιστον Τούρκον. Τόση μικρότητα στον Σταυρό, τον σωτήρα μας!

Και βρίζουν οι πουλημένοι εις τους ξένους και τους παπάδες μας, τους ζυγίζουν άναντρους και απόλεμους. Εμείς τους παπάδες τους είχαμε μαζί εις κάθε μετερίζι, εις κάθε πόνον και δυστυχίαν. Όχι μόνον δια να βλογάνε τα όπλα τα ιερά, αλλά και αυτοί με ντουφέκι και γιαταγάνι, πολεμώντας σαν λεοντάρια. 

Ντροπή Έλληνες!

Η ΣΥΜΦΩΝΙΑ ΤΩΝ ΠΡΕΣΠΩΝ ΘΑ ΠΝΙΓΕΙ ΣΤΗ ΛΑΣΠΗ ΤΗΣ ΛΙΜΝΗΣ ΠΟΥ ΕΦΤΙΑΞΕ Η ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ τοῦ κ. Δημήτρη Φιλιππίδη, δημοσιογράφου καί Ὕπατου Προέδρου Παμμακεδονικῆς Η.Π.Α.

      17 Ὀκτωβρίου 2017, στόν Ξενώνα τοῦ Λευκοῦ Οἴκου ὁ τότε ΥΠΕΞ Νίκος Κοτζιᾶς, μέ ὕφος χιλίων Καρδιναλίων σέ συνάντηση πού εἶχε μαζί μας, (Χατζῆς, Κιριμλῆς, Φιλιππίδης) μᾶς ἐνημερώνει πῶς ἔχει δρομολογήσει τό ζήτημα τῆς Συμφωνίας μέ τά Σκόπια.

      Ἐμφανῶς ἐμβρόντητοι τοῦ ζητᾶμε νά σεβαστεῖ τίς κόκκινες γραμμές στό Ἐθνικό μας θέμα καί ὁ ἴδιος μέ τήν ἔπαρση πού τόν χαρακτηρίζει, τονίζει πώς θά γίνουν ὅσα πρέπει. Ἐνημερώνουμε τά ΜΜΕ καί χτυπᾶμε τό καμπανάκι τοῦ συναγερμοῦ, ὅμως λίγοι πιστεύουν πώς ὁ Κοτζιᾶς θά τολμήσει ὅσα τελικά ἔκανε.

      25η Ἰανουαρίου 2019, ἀποφράδα μέρα γιά τόν Ἑλληνισμό, γιά τόν Ἑλληνικό λαό, γιά τήν δημοκρατία. Ἡ κατάληξη μίας προαναγγελθείσας προδοσίας, ὄχι μόνο σέ βάρος τῆς ἱστορίας καί τῆς πατρίδας μας ἀλλά καί σέ βάρος τῆς ταυτότητάς μας.

      Πολιτικοί μέ χαλαρές συνειδήσεις πού ἀπό τήν πρώτη στιγμή προσέβαλαν τό λαϊκό καί πατριωτικό αἴσθημα υπηρετώντας ἰδεολογικές ἐμμονές τοῦ παρελθόντος καί πιέσεις τοῦ διεθνοῦς παράγοντα. Μία Κυβέρνηση πού προσβάλλει, ἀπαξιώνει καί ὑβρίζει τά ἑκατομμύρια τῶν Ἑλλήνων, πού κάνουν τό ἔγκλημα νά ἀγαποῦν τήν πατρίδα τους καί νά σηκώνουν τήν σημαία στίς ἐθνομηδενιστικές κορῶνες.

     Μία ἀντιπολίτευση πού βολεύεται ἀπό τήν στάση τῶν Κυβερνώντων καί οὐσιαστικά ποτέ δέν δίνει μάχη γιά τήν ἀνατροπή τῶν σκοτεινῶν σχεδίων της «Συμφωνίας τῆς Λίμνης». Ἕνας Πρόεδρος πού ἐπιβεβαιώνει τόν τίτλο τῆς πολιτικῆς γλάστρας, ἀνίκανος νά ἀποτελέσει τόν θεματοφύλακα τῆς Πατρίδας μας. ΜΜΕ πού ὑπό τό βάρος πιέσεων γιά ἀδειοδοτήσεις ἔδρασαν σάν τόν μάγο Χουντίνι ἐξαφανίζοντας συλλαλητήρια μέ ἑκατοντάδες χιλιάδες πολίτες, ἐνῶ τήν ἴδια ὥρα ἑτοίμαζαν λίνκς γιά τήν ὑποδοχή «ἡρώων» τηλεπαιχνιδιῶν. Λειτουργοί τῆς Δικαιοσύνης, πού ἐνῶ ἀκούγονται ἀπό πολιτικά στελέχη καταγγελίες γιά πακτωλό χρημάτων, χορηγίες τοῦ Σόρος, καί τήν ὥρα πού ὁ κόσμος τό ἔχει τούμπανο γιά περίεργες οἰκονομικές δοσοληψίες, οἱ ἴδιοι λάμπουν διά τῆς ἀπουσίας τους...

        Ποτέ στό παρελθόν μία Κυβέρνηση δέν λειτούργησε ὅπως τό μόρφωμα ΣΥΡΙΖΑ! Ἡ ἀπόλυτη χλεύη στίς συνταγματικές διαδικασίες, ἡ ἀπόλυτη προσβολή πρός τά ἱερά καί ὅσια, ἡ ἀπόλυτη ἀπαξίωση τῆς ἴδιας τῆς Δημοκρατίας!

       Φοβηθήκατε, κύριε Τσίπρα, τήν λαϊκή ἐτυμηγορία καί δέν καταφύγατε σέ δημοψήφισμα! Διχάσατε τόν Ἑλληνικό λαό, κύριε Τσίπρα, κατηγορώντας ὅλους ὅσους διαφωνοῦσαν μαζί σας, ὡς φασίστες καί ἀκροδεξιούς χρησιμοποιώντας μία ἀρρωστημένη ρητορική!

       Ἐξοργίσατε τούς Ἕλληνες στήν ὁμογένεια καί στήν γενέτειρα μέ τίς δικές σαςἀντιδημοκρατικές συμπεριφορές. Μέσα στά ψέματα καί τήν προπαγάνδα σας, σέ ἕνα μόνο θά ἐπιβεβαιωθεῖτε!                 Δικαιολογημένα κρυφτήκατε ἀπό τόν Ἑλληνικό λαό καί τόν ΦΟΒΗΘΗΚΑΤΕ! Τόν λαό  τόν φοβοῦνται ὅσοι δέν τόν σέβονται, τόν λαό τόν ἀπαξιώνουν ὅσοι φοβοῦνται νά τόν βροῦν μπροστά τους. Καί ἐσεῖς, κύριε Τσίπρα, θά βρεῖτε μπροστά σας τά ἑκατομμύρια τῶν Ἑλλήνων πού τήν Μαύρη Παρασκευή ἔκλαψαν, πένθησαν καί ἀπελπίστηκαν.

     Ἡ ἀπογοήτευση ὅμως ὅλων μας μετατράπηκε σέ ὀργή καί ἡ ὀργή θά ἔρθει ὡς Νέμεσις στά ὅσα σχεδιάσατε γιά ὅλους τούς ὑγιῶς σεκπτομένους Ἕλληνες. Δέν σκύβουμε τό κεφάλι καί δέν δεχόμαστε τετελεσμένα γιά μία Συμφωνία πού παραδίδει ταυτότητα, γλώσσα καί ὀνομασία. Δέν σταματᾶμε τόν ἀγώνα ἀπέναντι σέ αὐτούς πού μᾶς προσέβαλαν τά ἱερά καί ὅσια. Ἡ Μακεδονία δέν μπορεῖ νά ξεπουληθεῖ ἀπό 153 περίεργους τύπους καί μερικούς ἀκόμα πού βολεύονται μέ τήν δική σας ἀποφασιστικότητα.

      Ἡ Μακεδονία εἶναι ἰδέα καί οἱ ἰδέες δέν ἀποθνήσκουν δέν ξεπουλιοῦνται καί δέν παραδίδονται. Κάνουμε ἔκκληση, ὡς Παμμακεδονική Ἕνωση ΗΠΑ σέ ὅλους τούς Ἕλληνες νά μήν πιστέψουν τό παραμύθι σας πώς ὅλα τελείωσαν.

      Κερδίσατε μία μάχη μέ σημαδεμένα χαρτιά, ὅμως ὁ ἀγώνας συνεχίζεται. Δέν μᾶς κλείσατε τό στόμα μέ τά ληγμένα χημικά, δέν μᾶς ἀποθαρρύνατε μέ ἐκβιασμούς καί ἀπειλές καί ὕβρεις. Καί νά εἴστε σίγουροι ὅτι θά κάνουμε τά πάντα γιά νά σταθοῦμε ἀντάξιοι τῶν προγόνων μας πού ἐσεῖς προσβάλλετε τήν μνήμη τους.

      Ἡ Συμφωνία τῶν Πρεσπῶν θά πνιγεῖ στήν λάσπη τῆς λίμνης καί μαζί της κάθε ἐθνομηδενιστική σας ὀνείρωξη!  Η Μακεδονία εἴμαστε ὅλοι ἐμεῖς πού σηκώσαμε τήν Ἑλληνική Σημαία ψηλά, κάτι πού σᾶς προκαλεῖ ἀλλεργία. Καί ὅλοι ἐμεῖς εἴμαστε ἐδῶ γιά τήν Μακεδονία!

      Τέλος σᾶς εὐχαριστοῦμε, πού μέ στάση σας μᾶς φέρατε ὅλους τούς Ἕλληνες πιό κοντά, ἐπειδή δέν εἴμαστε ὅπως ἐσεῖς. Ἐμεῖς εἴμαστε περήφανοι γιά τούς προγόνους μας καί τήν ταυτότητά μας. Ἐσεῖς...;

(Περιοδικό  ΠΑΡΑΚΑΤΑΘΗΚΗ ΔΙΜΗΝΙΑΙΑ ΕΚΔΟΣΗ ΤΟΥ ΟΜΩΝΥΜΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ • ΝΟΕΜΒΡΙΟΣ - ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΣ 2018 • ΤΕΥΧΟΣ 123)

Όσιος Αλέξιος – Ο Άγιος της Ελληνικής Επανάστασης του 1821

Γράφει ο Δημήτρης Σταθακόπουλος

O όσιος Αλέξιος γεννήθηκε στη Ρώμη κατά τους χρόνους των αυτοκρατόρων Αρκαδίου (395 – 408 μ.Χ.) και Ονωρίου (395 – 423 μ.Χ.) από εύπορους γονείς. Ο πατέρας του Ευφημιανός ( συγκλητικός ) και η μητέρα του Αγλαϊς ήταν φιλόπτωχοι . Ο Αλέξιος παρότι παντρεύτηκε, αμέσως εγκατέλειψε την σύζυγό του και ταξίδεψε για πνευματικές εμπειρίες. Πήγε στην Λαοδικεία της Συρίας και από εκεί στην Έδεσσα της Μεσοποταμίας, όπου μοίρασε τα χρήματά του στους πτωχούς, και άρχισε βίο μεγάλης νηστείας και προσευχής ως πάμπτωχος. Στη συνέχεια γύρισε στο πατρικό του αγνώριστος και εντάχθηκε στο υπηρετικό προσωπικό για 17 χρόνια !! Όταν «κοιμήθηκε», το λείψανό του παρουσίασε θεραπευτικές ιδιότητες προς άλαλους, κωφούς, τυφλούς, λεπρούς και άλλους βαριά ασθενείς, ενώ ευωδίαζε και ανέβλυζε μύρο, το οποίο έγινε ίαμα και θεραπεία για τον κόσμο. Η Κάρα του Οσίου Αλεξίου παραδόθηκε στη Μονή Αγίας Λαύρας Καλαβρύτων το 1398 μ.Χ. από τον Αυτοκράτορα Μανουήλ Παλαιολόγο, ενώ κατά την πυρπόληση τους Μονής από τους Οθωμανούς το 1585 μ.Χ. διασώθηκε από δύο μοναχούς. Η μονή πανηγυρίζει στην μνήμη του στις 17 Μαρτίου.

   Πως συνδέεται ο άγιος Αλέξιος με την Ελληνική Επανάσταση του 1821 ;

   Είναι γνωστό πλέον σε όλους, ότι η Ελληνική επανάσταση του 1821, στηρίχθηκε σε πάμπολλα, επί αιώνες προεπαναστατικά κινήματα – έστω και αποτυχημένα -, στο διαφωτισμό των πατέρων του γένους, στις ρήσεις του Ρήγα, του Κοραή, στις άοκνες προσπάθειες του Καποδίστρια, του Υψηλάντη, της Φιλικής Εταιρείας, στους αγωνιστές των ορέων και της θάλασσας, στους εμπόρους και φυσικά στον απλό λαό, χωρίς να παραβλέπουμε τις ευρύτερες ευρωπαϊκές και οθωμανικές συγκυρίες και συμπτώσεις ή το κίνημα του Αλή Πασά κατά της Πύλης.

     Παρότι η 25η Μαρτίου 1821 ήταν η ισχυρότερη ημερομηνία υλοποίησης της πανελλήνιας επανάστασης , εν τούτοις τα γεγονότα πρόλαβαν τους επαναστάτες και έτσι μιλάμε για επαναστατικά γεγονότα ήδη από τον Φεβρουάριο 1821 στην Μολδοβλαχία, όλο τον Μάρτιο σε Μοριά και Ρούμελη, όπως και τον Απρίλιο μέχρι να λάβει πανεθνική διάσταση η εξέγερση, η οποία αργότερα με διάταγμα του Οθωνα ( 1838 ) προσδιορίστηκε συγκεντρωτικά στην 25η Μαρτίου. Με την ημερομηνία αυτή, – σε κάθε περίπτωση – , συμφωνούσαν, η φιλική εταιρεία και οι αγωνιστές, ήδη από την προεπαναστατική περίοδο ( σύναξη Βοστίτσας/ Αιγίου, Ιανουάριος 1821 ), αλλά και οι ιερείς, μιάς και την ημέρα αυτή εορτάζεται ο Ευαγγελισμός της Θεοτόκου και επομένως: «θέλημα θεού να τουρκέψουμε, θέλημα Θεού να ελευθερωθούμε» .

Άρα , το 1838, Κράτος, Εκκλησία , ζώντες καπεταναίοι, αγωνιστές «κατά ξηράν και θάλασσαν» και λαός, συμφώνησαν άτυπα και τυπικά, όπως όλα τα επιμέρους τοπικά γεγονότα τα συγκεντρώσουν και εντάξουν σε μία (1) ημερομηνία, αυτή της 25ηςΜαρτίου ως εθνική εορτή !!

Το διάταγμα του Οθωνα για την 25η Μαρτίου ως Εθνική εορτή

   Εν τούτοις, το στρατιωτικό, μάχιμο σκέλος της επανάστασης του 1821 έχει τρείς στιγμές που σχετίζονται με την 17η Μαρτίου 1821 ( εορτή του αγ.Αλεξίου ), άξιες λόγου.

Συγκεκριμένα:

Ο Υψηλάντης πέρασε τον Προύθο ποταμό στις 22 Φεβρουαρίου 1821. Στις 17 Μαρτίου1821, εορτή του αγίου Αλεξίου, ο Υψηλάντης κάνει δοξολογία και υψώνει τη σημαία του στο Βουκουρέστι, αντιμετωπίζοντας αργότερα το στρατό τριών πασάδων στο Γαλάτσι, το Δραγατσάνι, τη Σλατίνα, το Σκουλένι και το Σέκο .

Την ίδια ημέρα,, 17 Μαρτίου 1821, του αγ.Αλεξίου, στο Μοριά, στα Καλάβρυτα,πανηγύριζε η ιερά μονή αγ. Λαύρας , όπου και η κάρα του αγίου. Εκεί βρισκόταν πλήθος κόσμου ως προσκυνητές, μετά από ολονυχτία και δοξολογία. Στην μονή ήταν σχεδόν όλες οι σημαντικές προσωπικότητες της βόρειας Πελοποννήσου και ο Π.Π. Γερμανός. Μετά την δοξολογία τελέσθηκε αυτό που αναφέρεται ως ορκωμοσία στην αγ.Λαύρα.

Και τρίτη συγκυρία στις 17 Μαρτίου 1821, στην Αρεόπολη της Μάνης: Μετά την λειτουργία για την εορτή του αγ. Αλεξίου οι Μανιάτες υψώνουν επαναστατική σημαία και ξεκινούν για συνάντηση με τον Κολοκοτρώνη και κατάληψη της Καλαμάτας.

Βλέπουμε λοιπόν ότι η εορτή του αγ.Αλεξίου στις 17 Μαρτίου ήταν η αφορμή για να γίνουν συμπτωματικά (;) τρείς ταυτόχρονες ορκωμοσίες σε τρία διαφορετικά σημεία του ελληνισμού, που σχετίζονται άμεσα με το στρατιωτικό σκέλος της επανάστασης.

Έγινε όμως κάτι στις 25-26 Μαρτίου 1821 ;

Στις 25 Μαρτίου 1821 και μετά τη δοξολογία του Ευαγγελισμού, υλοποιήθηκε το διπλωματικό/πολιτικό σκέλος της επανάστασης του 1821, έγινε δηλαδή η Πολιτική εκδήλωση της επανάστασης , δηλ. η self determination /αυτοδιάθεση :

Πλέον συγκεκριμένα, στις 25 Μαρτίου του 1821 συγκροτήθηκε στην Καλαμάτα η Μεσσηνιακή Γερουσία από τοπικούς προκρίτους και υπό τον Πέτρο Μαυρομιχάλη, η ονομαζόμενη αργότερα ως «Γερουσία των Καλτετζών», ή «Πελοποννησιακή Γερουσία» η οποία άσκησε τα καθήκοντά της μέχρι την πτώση της Τριπολιτσάς                 ( Σεπτέμβριο 1821). Απετέλεσε και την πρώτη Πολιτειακή διοίκηση των Ελλήνων.

   Παράλληλα, στις 25 και 26 Μαρτίου 1821, στην Πάτρα, ιδρύθηκε το Αχαϊκόν Διευθυντήριον από πρόκριτους και ιερωμένους της βορειοδυτικής Πελοποννήσου, το οποίο επέδωσε στους προξένους των ξένων δυνάμεων δήλωση / declaration των επαναστατημένων ελλήνων με τα αιτήματά τους και την αποσαφήνιση πως βρίσκονται σε επανάσταση αυτοδιάθεσης ως λαός και όχι ως ληστές σε ληστρικές λεηλασίες και δολοφονίες, όπως δηλ. παρουσίαζαν την επανάσταση οι Οθωμανοί..

Επομένως ο άγιος Αλέξιος, που εορτάζεται στις 17 Μαρτίου, θα μπορούσε να θεωρηθεί ως ο άγιος των ορκωμοσιών της Ελληνικής επανάστασης του 1821, ενώ η ημέρα του Ευαγγελισμού, 25 Μαρτίου, ως η ημέρα των πολιτικών πράξεων της επανάστασης .

Όπως προαναφέρθηκε, όλα τα παραπάνω στρατιωτικά και πολιτικά γεγονότα, σπαρμένα από το Φεβρουάριο μέχρι τον Μάϊο του 1821 , συγκεντρώθηκαν το 1838 με διάταγμα του Οθωνα σε μία ημέρα, αυτή της 25ης Μαρτίου, προκειμένου να εορτάζονται από κοινού πανελλήνια, χωρίς φυσικά να απαγορεύεται και ο τυχόν τοπικός εορτασμός σε πόλεις και χωριά. Καταφανώς το διάταγμα του Οθωνα για τον ορισμό της 25ης Μαρτίου ως εθνικής εορτής δεν ήταν αυθαίρετο, αλλά στηριζόταν και στην προεπαναστατική βούληση των αγωνιστών, αλλά και στη σύγχρονη του 1838 επαλήθευση της βουλήσεως Κράτους, εκκλησίας, καπεταναίων που ζούσαν ακόμα τότε, αλλά και του λαού.

Ο ΑΓΩΝΑΣ ΓΙΑ ΤΗ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ ΜΑΣ ΤΩΡΑ ΑΡΧΙΖΕΙ!

   Tό Ἔθνος τῶν Ἑλλήνων ἔρχεται ἀπό πολύ μακρυά καί εἶναι προορισμένο νά πάει ἀκόμη μακρύτερα. Τίς σημαῖες στούς ἀγῶνες του κρατοῦν οἱ ἀγέννητοι καί οἱ νεκροί ὁλοζώντανοι ἥρωες ἀπό τόν Λεωνίδα τοῦ «Μολών λαβέ» μέχρι τόν Γρηγόρη Αὐξεντίου καί τόν Κατσίφα τοῦ χρέους καί τῆς τιμῆς. Οἱ ἀξιοθρήνητοι Ἐφιάλτες, Νενέκοι, Πηλιογούσηδες καί οἱ νεώτεροι Πηλιογούσηδες παραδίδονται ἀπό τή συνείδηση τοῦ Γένους τῶν Ἑλλήνων στήν ἀπαξίωση, στή χλεύη καί τελικῶς στή λήθη. Ἐκεῖ πού τούς ἀξίζει. Πενθικοί σταθμοί σάν τήν προδοσία τῆς Μακεδονίας μας ἀπό τούς Ἑλληνόφωνους βουλευτές, πού ἔδωσαν ὅρκο νά προασπίζονται τά ἐθνικά συμφέροντακαί δέν τόν τήρησαν, εἶναι προκλήσεις γιά νά ἀναμετριέται κάθε φορά τό Γένος μέ τήν Ἱστορία του. Νά βλέπει τί ἔχασε καί τί τοῦ πρέπει. Ἔτσι θά κάνει καί τώρα.

        Ἀγαπητοί Συνέλληνες, ἡ προδοσία τῆς 25ης Ἰανουαρίου 2019 μᾶς πλήγωσε βαριά. Κλάψαμε πολύ. Ἀλλά ἡ θέλησή μας ἀτσαλώθηκε. Βάζουμε τήν πίκρα, τήν ὀργή καί τόν θυμό στήν ἄκρη. Ἡ Ἑλλάδα κοιτάζει μπροστά. Συνεχίζουμε. Τίποτε δέν χάθηκε.  Ὅλα θά ἀνακτηθοῦν. Χαμένοι εἶναι μόνον οἱ ἀγῶνες πού δέν δίνονται.Ἐμπρός νά ἀγωνισθοῦμε γιά τή Μακεδονία μας. Γιά τήν ἱστορική ἀλήθεια. Νά μή ντροπιάσουμε τά αἵματα καί τούς ἱδρῶτες τοῦ Παύλου Μελᾶ καί τῆς στρατιᾶς τῶν ἡρώων καί μαρτύρων τῆς Μακεδονίας μας.

 Ὅπως λέγει καί τό ἐμπνευσμένο σύνθημα-τραγούδι τῶν ἀνεπανάληπτων συλλαλητηρίων: «Ἑλλάς γερά. Ν᾽ ἀνάψουμε φωτιά, νά κάψουμε μαζί τή Συμφωνία αὐτή τήν προδοτική». 

Καί σίγουρα θά τήν κάψουμε. Ὁ ἀγώνας τώρα ξεκινᾶ. 

Ὅσοι ζωντανοί... 

                                                                                   Η ΣΥΝΤΑΚΤΙΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ

(Περιοδικό  ΠΑΡΑΚΑΤΑΘΗΚΗ ΔΙΜΗΝΙΑΙΑ ΕΚΔΟΣΗ ΤΟΥ ΟΜΩΝΥΜΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ • ΝΟΕΜΒΡΙΟΣ - ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΣ 2018 • ΤΕΥΧΟΣ 123)

Γενιές δειλών.......

Παιδιά της Ελλάδος παιδιά!!! Παιδιά του αύριο, λυπάμαι για την Ελλάδα που χάσατε!!!

           Οι άνθρωποι της γενιάς μου και οι μεγαλύτεροι, θα σας πουν ότι τα πούλησαν όλα για το καλό σας, σιώπησαν για το καλό σας, πουλήθηκαν για το καλό σας. Αλλά μην τους πιστέψετε.

         Τα έκαναν όλα αυτά γιατί αδιαφόρησαν. Γιατί δεν τους ένοιαζε να μειοδοτήσουν αν μπορούσαν να ζήσουν ακόμα μια μέρα χαύνοι και μακάρια αδιάφοροι. Θα σας πουν ότι όλα ήταν δίκαια και μελετημένα σωστά. Ό,τι πήγαν με την φυσική ροή των πραγμάτων και ήταν θέμα εξέλιξης.

Ψέματα βέβαια... Απλά δεν υπερασπίστηκαν τίποτα.                                            Θα σας πουν ότι οι έννοιες είχαν ξεφτίσει και οι αξίες έχασαν το νόημα τους. Αν σας έλεγαν ότι ήταν απελπιστικά κουρασμένοι, μόνοι, αδύναμοι να αντιδράσουν θα ήταν δικαιολογημένοι. Θα ντρέπονται όμως και θα σας πουν πως ότι έγινε ήταν αναπόφευκτο. Θα υπερασπιστούν τους άδικους επειδή δεν είχαν καμία διάθεση για το δίκαιο.

         Ακυρώστε τους όλους. Αποτύχαμε γιατί είμαστε άψυχοι και δουλοπρεπείς και υποτακτικοί στους άθλιους. Αυτή είναι η μαύρη αλήθεια. Όλα τα άλλα είναι προκατασκευασμένες θεωρίες για να χρησιμοποιηθούν σαν άλλοθι αργότερα. Οι γενιές μας ήταν γενιές δειλών. Το τι θα κάνετε εσείς αύριο είναι δικό σας θέμα. Αλίμονο αν σας δίναμε εμείς συμβουλές και κατευθύνσεις. Θα ήταν ντροπή...!!!

                                                                                                                

ΚΑΠΕΤΑΝ ΚΩΤΤΑΣ

Τον αποκαλούσαν «Αετό των Κορεστίων» και προς τιμήν του η γενέτειρά του Ρούλια πήρε το όνομά του. Ο Κώττας Χρήστου γεννήθηκε το 1860 και μεγάλωσε στον νέο οικισμό του χωριού ο οποίος βρισκόταν κοντά στη Φλώρινα.

Από μικρός είχε επαναστατικό χαρακτήρα και έμαθε να διαβάζει και να γράφει. Τα πρώτα χρόνια της ζωής του εργάστηκε ως παντοπώλης, υποδηματοποιός, κηροπλάστης και ξενοδόχος. Ήταν γενναιόδωρος και βοηθούσε τους άπορους του χωριού του. Σε ηλικία 20 ετών κατατάχθηκε σε ένα σώμα της πολιτοφυλακής το οποίο είχε σκοπό την πάταξη της ληστείας. Στα 33 του χρόνια έγινε πρόεδρος του χωριού και ήρθε σε κόντρα με τον μπέη της Καπεστίτσας, τον Τουρκαλβανό Κασήμ Αγά, ο οποίος αποπειράθηκε να τον σκοτώσει.

Ο ένοπλος αγώνας

Ο Κώττας κρύφτηκε στα σπίτια των συγχωριανών του και το 1897 βγήκε στα βουνά ως αντάρτης. Έναν χρόνο πριν είχε ξεσπάσει η μακεδονική επανάσταση. Ο Κώττας καταδίωκε τους Οθωμανούς και τους Τουρκαλβανούς και η δράση του ενέπνευσε τους νέους της περιοχής, οι οποίοι ήθελαν να τον ακολουθήσουν. Το πρώτο σώμα ήταν ανεξάρτητο και αποτελείτο από επτά άτομα. Δρούσε κυρίως στις περιοχές Πρεσπών και Φλώρινας και προσέφερε βοήθεια στους χριστιανούς.

Αρχικά, ο Κώττας εντάχθηκε στη βουλγαρική ΕΜΕΟ, την Εσωτερική Μακεδονική Επαναστατική Οργάνωση και συνεργάστηκε με τους Βούλγαρους προκειμένου να αντιμετωπίσει τους Τούρκους. Βοήθησε στη συσπείρωση των Χριστιανών και σκότωσε τον Τούρκο Νουρή μπέη και τον εισπράκτορα Ταχήρ, ο οποίος καταδυνάστευε τα χωριά της Φλώρινας.

Λίγο αργότερα ήρθε σε ρήξη με τα μέλη της ΕΜΕΟ, Τσακαλάρωφ και Κλιάσεφ, οι οποίοι προσπάθησαν να τον δολοφονήσουν.

Απαρνήθηκε την οργάνωση και το 1902 με τη συνδρομή του Μητροπολίτη Καστοριάς, Γερμανού Καραβαγγέλη, συγκρότησε ένοπλα σώματα και τάχθηκε κατά των Βούλγαρων και των Οθωμανών. Το σώμα του αριθμούσε 600 άνδρες και είχε ως κύριο σκοπό την προστασία των χριστιανικών πληθυσμών. Στην εξέγερση του Ίλιντεν, που ξέσπασε τον Αύγουστο του 1903 ενάντια στην Οθωμανική Αυτοκρατορία, ανέλαβε την επίβλεψη των οδικών δικτύων και κρατούσε ανοιχτές προς Κορέστια. Επίσης, αναχαίτισε μια οθωμανική επίθεση. Τότε πληροφορήθηκε ότι Βούλγαροι του έστησαν ενέδρα. Μετά την καταστολή της εξέγερσης, οι Βούλγαροι σκότωσαν τον στενό του φίλο και έκαψαν το σπίτι του στο χωριό Πισοδέρι.

Η προδοσία

Το 1904 ο Κώττας μαζί με τους καλύτερους οπλαρχηγούς του συναντήθηκε στην Αθήνα με τον διάδοχο Κωνσταντίνο και τον Παύλο Μελά προκειμένου να οργανώσουν τον Μακεδονικό Αγώνα. Ο Κώττας συνόδευσε τον Μελά στην περιοδεία του στη Μακεδονία και ήρθε σε συνεννόηση με μέλος της ΕΜΕΟ, τον Μήτρο Βλάχο, από τον οποίο ζήτησε να ταχθεί με την ελληνική πλευρά. Τότε ήρθε σε διαμάχη με μερικούς συντρόφους του, οι οποίοι τον κατηγόρησαν για την επαφή του με τον Βλάχο επειδή ήταν Βούλγαρος κομιτατζής. Οι ίδιοι λίγο αργότερα τον πρόδωσαν στους τούρκους.

Όταν ο Κώττας στρατοπέδευσε στη Ρούλια μαζί με άλλους τρεις συντρόφους του, τον συνέλαβε οθωμανικό απόσπασμα και τον μετέφερε στις φυλακές της Καστοριάς. Στο μεταξύ ο Μήτρος Βλάχος εισέβαλε στο χωριό του Κώττα και έβαλε φωτιά στο σπίτι όπου έμεναν η γυναίκα με τα παιδιά του, οι οποίοι σώθηκαν τελευταία στιγμή από τους συγχωριανούς.

Ο Κώττας μεταφέρθηκε στις φυλακές Μοναστηρίου, όπου οι ελληνικές αρχές προσπάθησαν να τον ελευθερώσουν. Ο μητροπολίτης Γερμανός Καραβαγγέλης συμφώνησε την απελευθέρωση του από τους Οθωμανούς υπό την προυπόθεση να υπηρετήσει στον οθωμανικό στρατό. Ο Κώττας αρνήθηκε την πρόταση και οδηγήθηκε στην πλατεία Ατ Παζάρ του Μοναστηρίου. Κατά τη διαδρομή προσπάθησε να το σκάσει και έγινε καταδίωξη που κατέληξε στην σύλληψή του. Ο Κώττας ανέβηκε στο ικρίωμα. Ζήτησε να του λύσουν τα χέρια και κλώτσησε μόνος του το υποπόδιο. Τα τελευταία του λόγια ήταν: «Ντα ζίβι Γκ(ά)ρτσια! που σημαίνει «Να ζήσει η Ελλάς».

       

Ψυχή μεγάλη και γλυκειά 

μετά χαράς σ'το λέω,

θαυμάζω τις γυναίκες μας 

και στο όνομά τους μνέω.

       (Διονύσιος Σολωμός)

      Τα παραδοσιακά τραγούδια μας μιλάνε για τις Σουλιώτισσες, Μανιάτισσες, Μεσολογγίτισσες, Ηπειρώτισσες, Κρητικές, Μακεδόνισσες, που από την ανυπακοή στους βαρβάρους ζώστηκαν τ' ἀρματα, ρίχτηκαν στη φωτιά του πολέμου και από κει στο ολοκαύτωμα......

        Όλες τις φλόγιζε η άσβεστη αγάπη στην πατρίδα. Πίστευαν στην ελευθερία για την οποία πρόσφεραν ακόμη και την ζωή τους. Δυνατές και ορμητικές στη φαινομενική αδυναμία τους, μάνες, αδελφές σύζυγοι, επώνυμες και ανώνυμες οι περισσότερες, φλογιζόμενες από την πίστη στο Θεό, ρίχτηκαν με λιονταρίσια ψυχή δίπλα στον αγωνιστή στη φωτιά του πολέμου, για την αποτίναξη του τυραννικού ζυγού. Κι έγιναν οι νίκες τους θέατρα θριάμβου και πόνου.....

            Τι έχουν να πουν για όλα αυτά τα αναστήματα του φύλου τους οι...... "προοδευτικές" εκείνες κυρίες του Κοινοβουλίου μας, που κάθε τόσο μιλάνε απαξιωτικά για την Ελλάδα, την ιστορία και τη πίστη μας;
           Οι ηρωίδες γυναίκες όλων των εποχών έγραψαν ιστορία και η ιστορία τους ανιστορεί τους άθλους τους με καύχηση και περηφάνεια. Οι σημερινές που θέλουν να αποκαλούνται και "ἱστορικοί" τι είδους ιστορία γράφουν: Μήπως είναι καιρός να σοβαρευτούν, να καθρεφτίσουν τους εαυτούς τους μπροστά στις μεγάλες, αγνές, γενναίες και ατρόμητες εκείνες μορφές και να παύσουν να πληγώνουν την Ελλάδα;

       

Πριν ξεκινήσουμε το μεγάλο αυτό ταξίδι, θα αναφερθούμε σε μια μεγάλη σύγχρονη μορφή που φέτος συμπληρώνονται τρία χρόνια από τον θάνατό της. Στις 23 Φεβρουαρίου 2016 έφυγε από τη ζωή η Αθηνά Τζινίκου-Κακούλη, φιλόλογος, λαογράφος, τ. Διευθύντρια του Μουσείου του Μακεδονικού Αγώνα και ζωγράφος.

  Γεννήθηκε το 1942 και μεγάλωσε στο Βελβεντό. Σπούδασε Ιστορία και Αρχαιολογία στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών. Με το έργο της αναδείχτηκε σε μια από τις σημαντικότερες πνευματικές μορφές του τόπου μας τα τελευταία πενήντα χρόνια.

Συνέγραψε πλήθος εργασιών και εξέδωσε βιβλία ιστορικού και λαογραφικού περιεχομένου. Με την κλασική της πλέον εργασία «Λαογραφικοί Αντίλαλοι του Βελβεντού» άφησε σπουδαιότατη παρακαταθήκη στη βιβλιογραφία που αφορά στο Βελβεντό. Με πάθος ασχολήθηκε με την παράδοση, την ιστορία και την εν γένει πολιτιστική κληρονομιά. Δεκάδες δημοσιεύσεις, εκδόσεις ομιλίες-διαλέξεις και τηλεοπτικές παραγωγές έχουν τη σφραγίδα της. την  αξέχαστη Δασκάλα του Μακεδονικού Αγώνα, την αλησμόνητη Διευθύντρια και ψυχή του Μουσείου Μακεδονικού Αγώνα Θεσσαλονίκης, τη δεύτερη "Πηνελόπη Δέλτα", η οποία εξακολουθεί να μας διδάσκει!

Η μεγάλη, σύγχρονη Δασκάλα του Μακεδονικού Αγώνα, η οποία έδωσε δεκάδες συνεντεύξεις, ομιλίες, διαλέξεις, μετείχε σε δεκάδες τηλεοπτικές εκπομπές ιδίως του 4ε και μεταφύτευε με τρόπο εκπληκτικό την δική της αγάπη για την Μακεδονία, σε όποιον την παρακολουθούσε! Αιχμαλώτιζε τους ακροατές και τηλεθεατές, με μια απίστευτη φλόγα, που μόνο σε μεγάλες μορφές και σε μεγάλες στιγμές της ιστορίας μας συναντά κανείς!

Ο ρόλος της, η προσφορά της, οι γνώσεις της, είναι ανεκτίμητες και το κενό που άφησε είναι όχι μόνο τεράστιο, μα και δυστυχώς αδύνατον να αναπληρωθεί... υπήρξε συν τοις άλλοις ένας αληθινός κυματοθραύστης της Σκοπιανικής προπαγάνδας!  Άναβε πυρσούς, άναβε λαμπάδες, κεριά και καντήλια, φωτίζοντας τα πια ηρωικά, τα πιο συγκινητικά και άγνωστα μονοπάτια της ελληνικής και ορθόδοξης ιστορίας μας.

             Έφυγε ευτυχώς χωρίς να δει την προδοσία της Μακεδονικής γης,  πήγε να συναντήσει τώρα εκεί πάνω, όλους αυτούς τους ήρωες Μακεδονομάχους που μας ζωντάνευε κάθε τόσο στα Μουσεία, τις ομιλίες, της εμφανίσεις της! Όλους αυτούς που αγάπησε και υπηρέτησε! Όλους εκείνους που σαν δεύτερη "Πηνελόπη Δέλτα", μας τους έκανε γνωστούς και αθάνατους!

 Καλή αντάμωση κυρά των Μακεδόνων! Και πες τους, πως όπως ζήτησε ο Παύλος, όπως θέλησες και μας δίδαξες εσύ, θα συνεχίσουμε τον Αγώνα!

   Ο Μακεδονικός Αγώνας συνεχίζεται! Το όνομα δεν θα το δώσουμε! Και δεν θα μας το πάρουν! Θα το ξανακάνουμε και πάλι το μεγάλο καμάρι και την μεγάλη περηφάνια ολόκληρης της Ελλάδας!

ΔΡΟΜΟΙ ΗΡΩΙΣΜΟΥ ΚΑΙ ΑΥΤΟΘΥΣΙΑΣ

 Η περπατησιά των γενναίων του βορρά είναι ο «δρόμος της ελευθερίας», είναι ο «Γολγοθάς του σκλαβωμένου γένους των Ελλήνων. Ελάχιστοι είναι αυτοί που το γνωρίζουν και ακόμη λιγότεροι αυτοί που την έχουν περπατήσει, κληρονομιά για μας. Μια κληρονομιά που, δυστυχώς, παραμένει ακόμη αναξιοποίητη.

Αυτός ο ιστότοπος είναι η έμπρακτη αναγνώριση  της υπέρτατης θυσίας αυτών των αδούλωτων αγωνιστών της ελευθερίας, ίσως το καλύτερο μνημόσυνο στη μνήμη των ηρωϊκών Δυτικομακεδόνων που βάδισαν αγέρωχοι το μονοπάτι που οδήγησε στην ακριβοπληρωμένη ελευθερία μας, αυτός ο  «δρόμος της αρετής» που πρέπει να βαδίσει κάθε άνθρωπος και αποτελεί «μάθημα ζωής», ζωής με νόημα και με ανώτερα ιδανικά! Εμείς, θα ανταποκριθούμε στην τιμή που τους οφείλουμε προβάλλοντας την πορεία τους προς την ελευθερία, αναδεικνύοντας το μονοπάτι που ακολούθησαν.

 Ο Ελληνικός Αγώνας στη Μακεδονία, κατά τα έτη 1904-1908, στέφθηκε από επιτυχία και έσωσε τη Μακεδονία από τη βουλγαρική και σλαβική απειλή. Παράλληλα, ανυψώθηκε το πολεμικό φρόνημα του ελληνικού λαού, που είχε καταπέσει μετά τον ατυχή πόλεμο του 1897 και προπαρασκευάστηκε, σε μεγάλο βαθμό, το έδαφος των θριάμβων του ελληνικού Στρατού κατά τους Βαλκανικούς Πολέμους 1912-1913.

Η Μεγάλη Εκκλησία και το Ελληνικό Σχολείο υπήρξαν οι πρώτοι στόχοι της σλαβικής προπαγάνδας και του βουλγαρικού κομιτάτου. Όμως, αντιστάθηκαν με πείσμα και συνέχισαν δραστήρια και σταθερά το εθνοσωτήριο έργο τους. Ιδιαίτερα, η Εκκλησία υπήρξε σανίδα σωτηρίας του γένους και της πίστεως. Η προσφορά της υπήρξε ανυπολόγιστη, το έργο της σωτήριο και η απήχησή της τεράστια.

Ο Ίων Δραγούμης και ο Γερμανός Καραβαγγέλης, ιδεολόγοι και ενθουσιώδεις, υπήρξαν οι κήρυκες και οι απόστολοι της ιδέας της ένοπλης άμυνας, ενώ ο Δημήτριος Καλλέργης και ο Λάμπρος Κορομηλάς, έμπειροι και γνώστες του μεγάλου μακεδονικού προβλήματος, αναδείχτηκαν οι κατ’ εξοχήν οργανωτές της.

Ο Παύλος Μελάς υπήρξε ενθουσιώδης πρωταγωνιστής της Μακεδονικής άμυνας. Ο θάνατος του στο χωριό Στάτιστα (Μελάς) της Καστοριάς αποτέλεσε το σύμβολο του αγώνα και το αίμα του θέρμανε την αλληλεγγύη μεταξύ των ελεύθερων και υπόδουλων Ελλήνων. Γέννησε έκτοτε νέους μάρτυρες, αλλά και ήρωες νέους, για τη συνέχιση του αγώνα και τη σωτηρία του Μακεδονικού Ελληνισμού.

Πάντως, πέρα από τις συγκεκριμένες υπηρεσίες φορέων και ατόμων, είναι γεγονός αναμφισβήτητο ότι η νικηφόρα έκβαση του Μακεδονικού Αγώνα ήταν αποτέλεσμα των αστείρευτων ηθικών δυνάμεων του Έθνους, και ιδιαίτερα του αγωνιστικού πνεύματος ολόκληρης στρατιάς από ιεράρχες, ιερείς, στρατιωτικούς, δασκάλους, υπαλλήλους και ανθρώπους κάθε κοινωνικής ομάδας, ακόμα και απλούς χωρικούς. Και μεταξύ των προέχουσα θέση στην τιμή και ευγνωμοσύνη του Έθνους έχουν σι εκατοντάδες των πεσόντων, γνωστών και αγνώστων.

Αξίζει, επίσης, να σημειωθεί ότι ο Μακεδονικός Αγώνας αποτελεί μια από τις λαμπρότερες και διδακτικότερες πτυχές της νεότερης πολεμικής ιστορίας του Έθνους μας, και ειδικότερα πηγή εμπνεύσεως για τους νέους και προσφοράς υπηρεσιών τους σε δύσκολες και κρίσιμες εθνικές δοκιμα­σίες, όπως εκείνη του 1904-1908.

Τέλος, κατά κοινή διαπίστωση Ελλήνων και ξένων ιστορικών, ο Μακεδονικός Αγώνας θα ήταν αδύνατο να επιτύχει τους στόχους του χωρίς την ολόψυχη συμπαράσταση του Ελληνισμού της Μακεδονίας στα γενναία ανταρτικά σώματα. Επίσης, ότι η σημασία του αγώνα εκείνου είναι τόσο σημαντική, όσο και εκείνη του αγώνα της Εθνικής Επο­ποιίας του 1821, γιατί χάρη σ’ αυτόν, η Ελλάδα κατόρθωσε να σώσει τη Μακεδονία και τον πληθυσμό της και να δημιουργήσει τις αναγκαίες προϋπο­θέσεις για την απελευθέρωσή της κατά τους Βαλκανικούς Πολέμους 1912­-1913.